“ความรัก” ของคนเรา ก็มีเท้าเดินเหมือนกันเมื่อแรกเริ่ม . . .

ความรักก็เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพราะ . . .อยากจะถึงจุดหมายที่หวังไว้คือ

. . . ใครคนหนึ่งที่เรารู้สึกดีๆด้วย เมื่อสมหวังแล้วความรักก็เดินไปเรื่อยๆ

. . . ไม่ต้องก้าวยาวและเร็ว. . . เดินไปตามปกติและก้าวต่อไปเรื่อยๆ

. . . ในช่วงนี้ถ้าเดินเร็วไปอาจจะเจอหลุมและสะดุดได้ก็คงจะต้องเดิน

. . . อย่างระมัดระวัง . . . และก้าวให้ได้จังหวะ . . . ที่เหมาะสม
แต่เมื่อถึงเวลา . . . ที่ความรักผิดหวังหรือจบลงความรัก

. . . ก็จะเดินช้าลงบางทีอาจจะช้า . . . ช้าจนเหมือนเราเดินถอยหลัง
เหมือนกับ . . . คนที่หกล้มแล้วขาเจ็บจะเดินไม่ถนัดนัก

. . . ต้องรอเวลาเพื่อรักษาให้แผลที่เกิดจากการหกล้มหายแล้วค่อยก้าวเดินต่อไป . . . อย่างปกติ
ความ

รักก็มี step ในการก้าวเดินไปอย่างนี้เรื่อยๆช้าบ้าง

. . . เร็วบ้าง จนกว่าจะถึงวันหนึ่งที่เราได้เจอคนที่ใช่จริงๆ วันนั้น

. . . ความรักคงเดินต่อไปได้เรื่อยๆ
ถึงจะหกล้มบ้าง

ตกหลุมบ้างแต่ . . . ก็ยังมีคนที่คอยประคอง คอยเดินไปด้วยกัน ไม่ใช่หกล้มแล้ว

. . . ต้องลุกเดินต่อด้วยตัวเองอีกต่อไป
เมื่อความรัก . . . ก้าวเดินเราจึงต้องก้าวตาม

. . . อย่างระมัดระวังจะหกล้มบ้าง จะสะดุดบ้างก็ต้องพยายามลุกขึ้น

. . . และกลับมาเดินต่อไป ให้ได้ . . .